Zaterdag 30 juli - dag 10
Na een goed ontbijt worden we bij de receptie opgewacht door Yolanda en een vriendin van haar - Anita. Zij rijdt met ons mee in de bus en onderweg vertelt Yolanda dat we haar familie financieel kunnen steunen door allerlei geknoopte armbandjes te kopen. Ze kosten maar 4 stuks voor 10 pesos, niet duur dus we kopen er vier. We hebben ook 2 pennen besteld waarop de namen van Bram en Maud worden geborduurd. 's Avonds gaat de hele familie dit maken en ze worden de volgende dag afgegeven bij de receptie.
Als eerste gaan we deze ochtend naar het indianendorp San Juan Chamula, een dorp met eeuwenoude tradities en gewoonten. Yolanda vertelt dat het ten strengste verboden is om foto's te maken van de bevolking en zeker nooit in de kerk. Foto's maken kan alleen met toestemming van de persoon in kwestie, zo niet dan is het mogelijk dat men je achterna komt en de camera zal vernielen want men denkt hier nog steeds dat ze hun ziel kwijtraken door het nemen van de foto's. Veel mannen lopen gekleed in witte of zwarte tunieken dichtgesnoerd met lederen gordels. De vrouwen hebben een zwarte rok van schapenwol aan. Deze rok is zeer stug en zeer grof.
In Chamula moet de bus aan het begin van het dorp worden geparkeerd. Bij het uitstappen van de bus worden we gelijk door een aantal kinderen belaagd met de vraag of we souvenirs van hen wilden kopen.
Langs allerlei souvenirwinkels lopen we naar het kerkplein, waar de plaatselijke markt is.We lopen gelijk door een prachtige witte kerk. Het is ten strengste om in deze kerk foto's te maken want dat is hier een doodzonde. Bij binnenkomst zien we de vloer bestrooid met stro en dennennaalden en daarop duizenden brandende kaarsjes en geen banken en er wordt hardop gebeden. Aan de zijkanten staan allerlei vitrines met heilige beelden met spiegels voor hun borst, gekleed met indiaanse kleding, en ook weer kaarsjes. Op veel plaatsen door de kerk heen is men bezig met bidden en men zet zeker honderden brandende kaarsjes voor zich neer. Ook zien we een familie bezig met het gebed en een kip in een zak bij zich. We zien kaarsjes in verschillende kleuren en elke kleur heeft weer een eigen betekenis, zo is zwart de kleur van de dood. Sommigen mensen hebben flesjes met Coca Cola voor zich staan en men denkt dat door het opboeren na het drinken van de Coca Cola de boze en kwade geesten het lichaam verlaten.
Het is een zeer indrukwekkend schouwspel dat we niet snel zullen vergeten.Weer terug buiten kunnen we op het marktplein ansichtkaarten kopen waarop de rituelen uit de kerk staan afgebeeld. De foto's op de ansichtkaart zijn niet in deze kerk genomen maar in een kerk in Honduras maar dat maakt niet uit. We hebben nu toch een impressie van de gebruiken in deze kerk zodat het ons toch beter bij blijft.
Zodra we willen rondkijken op het marktplein worden we gelijk bestormd door kinderen die sjaaltjes en armbandjes willen verkopen. Sommigen van deze kinderen zijn zeker niet ouder dan vijf of zes jaar, anderen zijn zeker al tien of twaalf. Als ze niets verkopen vragen zie in ieder geval om geld.
We hebben twee zeer vrolijk gestreepte sjaaltjes gekocht, maar de andere kinderen blijven toch aanhouden of we van hen ook iets willen kopen, maar op een gegeven moment houdt het op.
Op de markt zijn kramen met lappen, truien maar je ziet ook een vrouw op een doek zitten met een stapeltje aardappels of uien om te verkopen.Wanneer we buiten het marktplein staan op een verhoging mogen we drie kinderen op de foto zetten tegen een betaling van 10 pesos. We maken ook nog foto's van het marktplein maar zodra de vrouwen denken dat ze op de foto komen dan draaien ze zich om, aankijken doen ze je in ieder geval niet.
Terug in de bus vertrekken we samen met Anita naar haar dorp Zinacantan en naar haar ouderlijk huis, waar ze ook een winkel hebben met kleding, sjaals, kussens en kleden.
In de bus vertelt Yolanda dat we zometeen een traditionele bruiloft hebben met Janny II als bruid en Jack als bruidegom, Peter en Janny I zullen de getuigen zijn. Bij binnenkomst krijgen ze diverse lappen omgehangen en ook een hoofddeksel op. Nadat het bruidspaar met de getuigen een borrel hebben gedronken is de bruiloft ten einde.
Wat ons opvalt is dat deze mensen zo klein zijn. Om het lengte verschil goed te laten zien gaat Tijmen op zijn knieën zitten naast een tante van Anita zodat we allemaal een foto kunnen nemen.Na deze bruiloft mogen we doorlopen naar de keuken van het huis. Hier zit een zus van Anita tortilla's te maken op een open vuur en zodoende is het in de keuken erg benauwd en er hangt veel rook. We mogen hier zelf de tortilla's maken door ze te voorzien van geitenkaas een frisse en pittige tomatensalade met uien en chili en daarover doen we zure room. Het wordt een heerlijke maaltijd en bijna iedereen vindt dit lekker.
Op de buitenplaats mogen we nog wat foto's nemen van Anita, zij heeft namelijk ook de traditionele zwarte rok aan. In de ruimte tussen de winkel en de buitenplaats staat een altaar met kaarsjes met daarboven schilderijen van heiligen.
Rond 13.00 uur zijn we weer terug in St. Cristobal, waar we op de Zocalo worden afgezet. Omdat we zin hebben in koffie en een lunch wijst Yolanda ons de weg naar een zeer goed koffiehuis. Na deze lekkere lunch en bijzonder goede koffie gaat ieder zijn eigen weg. Op weg naar de Zocalo komen we langs een kraam waar indianen een stuk zeemleer bewerken met kleuren. We hebben hier een afbeelding gekocht .
Op het plein is een drietal bezig om een Aztekendans uit te voeren. We worden van alle kanten belaagd door Indianenvrouwen met lappen en door kinderen met armbandjes of pennen, iedereen probeert hier iets te verkopen, zo klein ze al zijn.
Hierna lopen we verder naar een andere kerk, iets verderop dachten we, maar de afstand is toch moeilijk in de schatten. De kerk bovenop een heuvel is wit met geel en van binnen sober.Wanneer we dit gezien hebben besluiten we terug te gaan richting het hotel en nemen nog een kop koffie in een café. Natuurlijk moet Marthy ook hier weer het sanitair bezoeken en dat blijkt boven in de zaak te zijn. Nu wil ze nog even vlug een foto van boven nemen en de eigenaar van dit café vindt dit leuk en komt gelijk met Mexicaanse hoeden aanzetten en zo moeten er ook nog wat foto's genomen worden.
Na bezoek aan een internetcafé hebben we met z'n allen een lekker diner in het hotel en na afloop willen we nog even met Janny en Tijmen door het stadje lopen want je krijgt toch weer een andere indruk van zo'n plaats als het donker is. Op een gegeven moment zien we een grote kring met mensen staan, waar een groep muzikanten vrolijke muziek ten gehore brengt maar waar ook Mexicanen aan het dansen zijn. Janny en Tijmen vinden dansen zeer plezierig en gaan dan ook met de beentjes van de vloer en iedereen vindt het leuk om te zien en ze krijgen dan ook een groot applaus als ze klaar zijn met hun dans.Zondag 31 juli - dag 11
Na het ontbijt zien we bij de receptie Anita - haar moeder en broertje staan.
We krijgen allemaal onze bestelde pennen en worden zeer uitbundig uitgezwaaid door deze familie. Onderstaand hebben we nog twee foto’s van het hotel.Vandaag gaan we op weg naar Palenque en hebben wederom een lange rit met veel verkeersdrempels voor de boeg, maar rond 9.00 uur kan ik m'n ogen niet meer openhouden en doe dus weer een dutje.
Rond 13.00 uur komen we aan bij het Parque Nacional Agua Azul, waar we eerst gaan lunchen alvorens we naar een van de mooiste watervallen van Mexico gaan.
Het valt op hoe zuidelijker we komen hoe benauwder de temperatuur wordt.Er zijn hier in totaal meer dan 500 watervallen, die in hoogte variëren van 3 tot 30 meter en een reeks aquamarijnkleurige rotspoelen. We lopen via allerlei eetkraampjes naar de watervallen en genieten weer van al dit moois en de omgeving.
Wanneer we net de bus zijn ingestapt barst er een flinke regenbui los met ook behoorlijk wat onweer. We zullen weten dat we in het regenseizoen op vakantie zijn maar tot op heden hebben we nog veel geluk gehad.Op het programma staat ook nog een bezoek aan de watervallen bij Misol-Ha, maar gezien het weer en vooral door de overvallen van de laatste tijd, waarbij vooral toeristenbussen worden beroofd, heeft Yolanda besloten om dit niet te doen.
We moeten nog ongeveer 1,5 uur rijden naar Palenque. Het hotel is prima maar als je rondkijkt zie je dat het hotel toch weinig onderhoud krijgt. Bij het zwembad zijn alle (2) ligbedden kapot en de stoelen zijn ook niet te vertrouwen. In het zwembad drijft veel blad van de bomen en tijdens onze zwempartij zullen we dit dan ook opruimen.
a een diner in het restaurant van het hotel zien we een heel grote vogelspin op de gang bij de hotelkamers. Iedereen moet dus vlug een foto maken maar sommige dames zijn hier niet zo blij mee en zo moet Tijmen bij terugkomst op de hotelkamer eerst op zoek naar eventuele andere kamerbewoners.
Maandag 1 augustus - dag 12
We vertrekken rond 8.00 uur naar de ruïnes van de Mayastad Palenque. Dit is een van de mooiste Mayasteden die ooit gebouwd is in de omgeving van een tropisch regenwoud. Wat we vandaag zullen zien is maar een klein deel van de kamers, trappen, terrassen, paleizen en andere gebouwen die Palenque sierden in de hoogtijdagen in de 7e eeuw want er ligt nog veel bedolven onder een laag zand en is begroeid, hier maar ook nog in de jungle.
Onze gids, Victor, rijdt vanaf het hotel met onze bus mee. Hij heeft een heel eigen mening over dit tempelcomplex want volgens Victor zijn er hier ook Griekse en Egyptische invloeden terug te vinden.
We zijn gelukkig vrij vroeg op deze archeologische plaats want de temperatuur is hoog en tevens is het ook al benauwd, dit mede omdat op dit moment elke dag een flinke regenbui komt en als we bij de tempel van de Inscripties komen, zien we dat deze nog gehuld is in nevel. Heel mooi om te zien.
Wanneer we rond 11.00 uur de rondleiding hebben afgerond en terug naar de ingang van het complex gaan zien we dat het behoorlijk druk gaat worden want we moeten ons door de binnenkomende toeristen wringen. Nu komen vooral de toeristen die een dagexcursie hebben geboekt.
We gaan weer verder en rijden over een kustweg van Ciudad del Carmen naar Campeche maar voor onze lunch stoppen we bij een strandtent aan de Golf van Mexico.
Voor de eerste keer deze vakantie zien we de zee en degene die zin heeft kan een duik nemen in de zee, waarvan het water een temperatuur van 30˚ heeft en het lijkt net of je in een bord soep zwemt, maar sommige nemen toch een duik.
Hier aan zee staat een behoorlijk briesje, dit is te zien aan de verwaaide kapsels van de dames. De vismaaltijd smaakt overigens prima
Wanneer we zitten te lunchen zien we een klein diertje lopen over wat dwarsbalken van het dak.
Nadat we uitgerust zijn gaan we rond 17.00 uur verder op weg naar Campeche. Tijdens de rit wordt de lucht zwart en we belanden dan ook weer in flinke regenbuien met onweer en bliksem.
Rond 18.30 uur zijn we aangekomen in Campeche en daar mogen we nog even door het centrum lopen en zijn rond 19.30 uur in het hotel. Vanwege de vele buien zien we een prachtige regenboog en het is gelukt om die ook goed op de foto te krijgen.
Dinsdag 2 augustus 2005 – dag 13
Om 8.00 uur vertrekken we vanuit Campeche en zullen via Uxmal naar Merida gaan. En volgen de Puuc-route. Puuc is de naam van deze streek. We rijden constant door een bosrijk gebied want we zien behalve de weg alleen maar groen. Een paar kilometer ten zuidoosten van Uxmal ligt de archeologische plaats Kabah, met als trekpleister het Palacio de las Mascaras. Omdat dit in het programma staat en we voor bezichtiging geen tijd hebben mogen we alleen bij de ingang foto’s maken van het paleis, daarna gaan we weer verder.
Rond 11.30 uur komen we aan in Uxmal – de temperatuur is behoorlijk heet en het is ook erg benauwd, zodat iedereen zoveel mogelijk in de schaduw van de gebouwen en muren gaat staan. Ook hier hebben we een plaatselijk gids met de naam Victor.
Uxmal betekent letterlijk: drie keer gebouwd, maar in werkelijkheid werd de stad vijf maal herbouwd. en hier zullen we restanten zien van een Maya tempel in de mix-stijl, waarvan de bloeiperiode rond de 9e en 10e eeuw was.
Allereerst komen we bij de steile piramide van de tovenaar en is met z’n 35 meter de hoogste piramide in Uxmal. De legende van de piramide van de tovenaar is ongeveer als volgt: uit een ei wat door een heks gelegd is wordt een dwerg geboren. Doordat de dwerg met gevonden stokjes op een trommel slaat wordt hij opgehaald door de koning en moet 3 proeven doen. Slaagt hij hierin dan wordt de dwerg koning. De laatste proef is binnen 3 dagen een piramide te bouwen en ook dit lukt de dwerg en daarna wordt hij koning. Nu zegt men dat de dwerg werd geholpen door de heks en zodoende piramide van de tovenaar. Deze piramide is wel 5 keer overgebouwd. Dit wordt vertelt door Yolanda.
Wat ook typerend is voor de Puuc-stijl zijn de maskers van de regengod Chac (slurfneus, bollen ogen en scheurkiezen) en we zien deze versierselen dan ook regelmatig op allerlei hoeken van gebouwen.
Op een gegeven moment hebben we zoveel piramides gezien dat we blij zijn met wat afwisseling door foto’s te nemen van een hagedis.Voor de lunch heeft onze chauffeur Luis een speciaal adres in gedachten. We kunnen er moeilijk komen doordat de weg wordt geasfalteerd en misschien daarom zijn wij dan ook de enige gasten. Onze gastvrouw heeft toch voor wat muziek gezorgd en hebben toch weer een gezellige lunch. Ter afsluiting heeft onze gastvrouw nog iets speciaals voor ons. Een borrel van het huis bestaande uit: tequila – koffielikeur en sodawater. Deze borrel wordt gemixed door het glas 3 keer hard op tafel te slaan en dan in een keer achterslaan, dit wordt gevolgd met het schudden van het hoofd en daarna een dreun op je hoofd.
Rond 15.30 uur komen we aan in Merida en er barst weer een flinke onweersbui los zodat de straten veranderen in kleine riviertjes en al het verkeer rijdt stapvoets.
We gaan nog een bezoek brengen aan het Palacio de Gobierno. Hier bekijken we indrukwekkende en realistische schilderijen met als onderwerp de geschiedenis van Yacantan.Rond 17.00 uur komen we aan bij Hotel Residence, maar het blijkt dat een aantal kamers nog niet klaar zijn, waaronder onze kamer dus moeten we zeker nog 15 minuten wachten.
Yolanda heeft een reservering gedaan bij restaurant Pancho’s voor de hele groep.
In dit restaurant lijken de ober net Mexicaanse bandieten, gekleed met sombrero en patroongordels. Volgens onze Capitoolgids is de specialiteit: garnalen geflambeerd met tequila en wijn. En dat hebben we met z’n tweeën besteld en dit wordt dan ook aan tafel bereid.Het blijkt een goede keus te zijn, echt heerlijk.Iedereen heeft een goede keus gedaan. Ter afsluiting nemen we bijna allemaal Maya-koffie. De bereiding hiervan is ook weer een heel ritueel en gebeurt ook aan tafel. Wanneer de koffie klaar is wordt deze nog aangevuld met 5 brandende likeuren. Twee obers gaan dan boven elkaar staan en via 4 rvs-sauskommen komt de brandende tequila in het koffieglas.Het ziet er zeer spectaculair uit alleen het is niet te zien op de foto, jammer. We hebben weer een zeer gezellige avond gehad met de hele groep.
Woensdag 3 augustus 2005 – dag 14
Vandaag vertrekken we rond 8.00 uur naar onze laatste piramide van deze rondreis. We gaan naar Chichén Itzà, de best bewaard gebleven Mayastad in Mexico. We worden rondgeleid door een vriendin van Yolanda, Renée genaamd, uit Holland afkomstig maar al vele jaren woonachtig in Mexico. Wel fijn dat we nog zonder goed te luisteren toch horen wat ze zegt want met alle Engelstalige gidsen blijft het toch behelpen.
Daar aangekomen is het nog wat bewolkt maar na een half uur trekt de bewolking weg en wordt het weer erg heet en wederom benauwd, dus we worden vandaag allemaal weer kletsnat van het zweten.
De naam Chichén Itzà bestaat uit verschillende elementen. ‘Chi’ betekent mond, ‘chen’ betekent bron en ‘Itza’ is de naam van de Mayastam die hier leefde. De naam geeft aan dat de bron een belangrijke rol speelde in het leven van het volk. Yucatan is namelijk bijzonder waterarm. Hier zijn dan ook twee bronnen gevonden.
Boven staat El Castillo, de tempel voor Kukulcán, met bovenop het platform van de Jaguars en Adelaars. Twee keer per jaar (21 maart en 21 september) treedt bij de noordelijke trap tijdens zonsopgang een fascinerend optische illusie op. Door de schaduw wordt een golvende slang langs de trap gevormd. Op deze dagen is het hier behoorlijk druk met ook de plaatselijke bevolking.
Er is ook nog een binnenpiramide te zien, alleen is deze op dit tijdstip nog niet te bezichtigen en om 11.00 uur staat er al een flinke rij. Daarbinnen is het erg warm en vochtig maar het is absoluut de moeite waard om de sculptuur van de jaguar te zien. Helaas voor ons niet.Overal op dit complex komt je allerlei afbeeldingen tegen van dodenmaskers en slangen.
Bij het betreden van dit tempelterrein ligt aan de linkerkant een indrukwekkende baan voor het balspel, 95 mtr lang en 35 mtr breed. Zijmuren van 8 mtr hoog met schitterende reliëfs versierd. Er is een reliëf te zien van twee teams, hierop houdt de aanvoerder van het winnende team een afgeslagen hoofd van de geknielde verliezer omhoog. Volgens de vertellingen werd ook de winnaar van het balspel geofferd, dit was dan degene die de bal als eerste door een ring gooide. Bij het balspel was het niet toegestaan om armen, voeten of hoofd te gebruiken. Men gebruikte een zware rubberen bal, ongeveer ter grootte van een mensenhoofd.
De drie verdiepingen hoge piramide die omringd wordt door een enorm aantal zuilen en pilaren, is de Tempel van de Krijgers en is versierd met beelden van de regengod Chac en de gevederde slang Kukulcan.
Bovenop de tempel van de krijgers staat een chacmool (in het midden) en twee als slangen gebeeldhouwde zuilen bewaken de ingang.Overal langs de alle paden zijn Mexicanen bezig hun koopwaar uit te spreiden en hier wordt veel houtwerk verkocht dat gemaakt is van basalhout, wat zeer licht van gewicht is. We hebben hier twee maskers gekocht voor totaal 150 Pesos en een klein beeldje van een slapende Mexicaan. Afdingen gaat vandaag erg goed.
Bij het naar buitengaan zien we hoe druk het gaat worden gezien de binnenkomende mensenmassa. Toch wel fijn dat wij zo vroeg hier waren want dan is het nog mogelijk om goed foto’s maken zonder al te veel andere mensen erop.
Voor de lunch worden we naar een restaurant gebracht, waar een buffet klaar staat voor 100 pesos per persoon. Volgens Yolanda moet dit erg goed en uitgebreid zijn maar wij vinden het allemaal zwaar tegenvallen.
Dit restaurant is een kleurrijke geheel en er wordt ook nog een dans uitgevoerd door wat kinderen, waarbij ze met flesjes op hun hoofd dansen en het blijft nog staan ook.Na deze lunch moeten we nog ongeveer 3 uur rijden alvorens we aankomen in Cancun. Onderweg zien we nog een veel omgewaaide bomen. Twee geleden is hier orkaan ‘Emily’ genaamd overgekomen en daardoor hebben sommigen van ons reisgezelschap, Janny en Tijmen en ook de andere Janny, een ander verlengingshotel gekregen dan oorspronkelijk geboekt. Het hotel van Janny en Tijmen blijkt totaal te zijn vernield door de orkaan.
Ons hotel ligt in een buitenwijk van Cancun, dus we zien niets van deze exotische badplaats.Wel hebben we ’s avonds een gezellig afscheidsdiner bij een restaurant iets verderop in de straat. We hebben een lekker brochetta gegeten en deze wordt ook weer aan tafel geflambeerd
Ook hier hebben ze een Mariachi-band en lekker Maya-koffie.De rondreis is voor iedereen ten einde en we kunnen terugkijken op een mooie reis met een zeer prettig gezelschap. We hebben veel gelachen en gepraat.
Deze laatste dag hebben we alle adressen uitgewisseld en bij Jack hebben we kopie van de video besteld (en binnen 1 week al ontvangen) en van de rest hebben we een CD-rom met foto’s ontvangen en we hebben aan iedereen een foto-DVD gestuurd, zodat iedereen een mooie fotoreportage heeft.
